Laura

“Ik raak in deze baan nooit uitgeleerd.”

Het volgen van de groei en ontwikkeling van het kind vind ik het leukste dat er is! Als Jeugdverpleegkundige bij GGD Hart voor Brabant ben ik hier al een paar jaar mee bezig, en er is nog zoveel te leren. Ik draai drie keer per week spreekuur en dat is nooit hetzelfde. Dit komt door de verschillende leeftijden en door de vele culturen in onze regio.

Op kraambezoek

Ik ontvang kinderen en hun ouders op het consultatiebureau in Oss. Daarnaast kom ik bij gezinnen thuis, op peuterspeelzalen en op scholen. Het contact met de ouders begint soms al voor de geboorte. Als de baby twee weken oud is gaan we altijd op huisbezoek. Ik weeg het kindje en controleer het gewicht. Omdat de kraamtijd net voorbij is, hebben ouders vaak vragen over borst- of flesvoeding, het dag-nachtritme of plekjes op de huid. Veel papa’s en mama’s zitten op een roze wolk, maar niet altijd. Ze kunnen hun verhaal kwijt over de zwangerschap, de bevalling en de kraamweken. Door goed te luisteren en met een vragenlijst kan ik een eventuele postnatale depressie herkennen. In dat geval bel ik de ouders voor follow-up of verwijs ik door naar de huisarts of onze jeugdarts. Dat laatste voelt trouwens niet als doorverwijzen. Ik overleg namelijk veel met onze jeugdarts en mijn andere collega’s op het consultatiebureau. Samen houden we de gezinnen goed in de gaten.

Soms kunnen gezinnen extra hulp gebruiken

Binnen onze GGD volgen we kinderen tot 19 jaar. Ook op de middelbare school gaan we langs. Omdat ik kinderen vaker zie, vallen dingen sneller op. Zo blijft één bezoek op het consultatiebureau me altijd bij: een moeder met een jonge baby en twee oudere kindjes. De oudsten zagen er al vaker wat pips en onverzorgd uit. De middelste was extreem aanhankelijk naar mij, en de baby maakte juist weinig contact. De moeder zat veel op haar telefoon. Ik vroeg aan een collega wat zij zag. Zij bevestigde dit en we vroegen aan de moeder of ze misschien extra hulp kon gebruiken. “Ja”, stamelde ze. De situatie thuis bleek niet veilig, dus maakten we een melding bij stichting Veilig Thuis. Dat was de start van een betere gezinssituatie.

Nooit uitgeleerd

Sinds kort volg ik de training ‘Pluis-niet pluis’, waar ik onder andere het hartje, de heupen en de ogen leer onderzoeken. Hierdoor kan ik straks consulten van de Jeugdarts overnemen. Maar alleen bij kindjes die niet te vroeg geboren zijn en zich ‘normaal’ ontwikkelen. Als er iets afwijkt, wordt het kindje door onze Jeugdarts gecontroleerd. Na deze training wil ik de opleiding Jeugdverpleegkundige Maatschappij & Gezondheid volgen. Ik raak in deze baan nooit uitgeleerd!