Wat als je omgeving ziekte in stand houdt?

Het is donderdag als een longarts van het Erasmus MC mij belt. Of ik op huisbezoek wil gaan bij een gezin in Brabant waarvan meneer ernstige longklachten heeft.

Brabantse tafel

Samen met verpleegkundige Esther rijd ik vrijdagmiddag naar het Brabantse dorp. Aan tafel neem ik gewoontegetrouw de anamnese af. Dit is een intake met de patiënt, over de klachten en de voorgeschiedenis van de ziekte. In een huiselijke omgeving vertellen de mensen mij meer. Het gaat dan niet alleen om de klacht. Verhalen worden snel persoonlijker. Ik leer de familie kennen en door de foto’s op het houten dressoir ook de familiegeschiedenis.

Chronische longklachten

Meneer heeft gevoelige luchtwegen. Door een allergische reactie van de longblaasjes diep in de longen ervaart hij chronische klachten. De ontstekingen zijn zo erg dat fibrose (verlittekening) is ontstaan. Dit is per toeval in het ziekenhuis ontdekt bij het maken van een röntgenfoto.

Op zoek naar de zondebok

Het hele gezin zit aan tafel. Ik vertel waarom ik hier ben en dat ik nieuwsgierig het huis wil doorlopen om te checken of de omgeving gezond is voor meneer. Ik spreek af dat ik overal mag kijken. Oók op die rommelige zolder!

Daar beginnen we maar. Ik observeer en kijk of er schimmels zijn in huis. Op de bedden lees ik de etiketten van dekbedden en kussens. Ik haal de jassen uit de kast om te controleren of er dons in zit. Het werkt aanstekelijk. Ook de kinderen ontpoppen zich als echte rechercheurs. Samen zoeken we naar de boosdoeners. Tot slot loop ik alle ramen na of er genoeg mogelijkheden zijn om te ventileren.

Eenden dons, weg ermee!

Vooral dons en schimmels kunnen grote boosdoeners zijn bij het onderhouden van luchtwegklachten. Op het etiket van de kussens zie ik het staan; eenden dons. Bij één kussen steken er zelfs veren uit. Het is goed denkbaar dat de dons de klachten van meneer in stand houdt. De allergie wordt steeds weer aangewakkerd. Uit onderzoek weet ik dat het ziekteproces langzamer verloopt als we het dons verwijderen. Eruit dus met dat dons! En gooi gelijk die jassen van dons weg.

Zelf zie je het niet meer

De longarts van het Erasmus MC vermoedde al dat er iets in huis niet pluis was. Natuurlijk attendeerde hij het gezin op dons en schimmels. Maar ze zagen het niet. Hun routines en dagelijkse dingen in hun vertrouwde omgeving; daar zagen ze geen risico’s in. Soms is het nodig dat iemand meekijkt.

De helft minder klachten? Ik ga ervan uit!

Nog een paar laatste ventilatietips en dan vertrek ik weer. In de auto bel ik de longarts met het nieuws dat we iets gevonden hebben in huis. Hij monitort verder of de klachten verminderen. We hebben er beide vertrouwen in dat het ziektebeeld verbetert. Fijn dat deze longarts de GGD wist te vinden! Op naar een goed weekend.